آپلود عکس" />

سلام با ارادت
استاد معظم
جناب دکتر محمد تقی قندی ساوجی گرامی
همان طور که حضرت عالی ودیگر عزیزان مُستحضر می باشید و با توجه به اقتضای سن و گذر عمر این حقیر خاطره ای نامیمون در یاد و سینه ام نقش بسته چونان آتشی در نیستان ،در برهه ای از زمان در سالهای ۴۹ تا ۵۷ و حتی پیشتر ،سلفی ها ی نیک یادمان ،اکابر روانشاد ،کودکان و اصاغر خویش را جهت مکالمه باگویش ،لهجه ،و زبان اصیل ساوه ای نصیحت ،منع  و توبیخ می فرمودند تا مقام الحاد ،و این نوع مکالمه  که اگر بتوان به آن تاتی زبان اطلاق نمود نا خود آگاه  مورد مزاح ،تمسخر و استهزائ مُستمعین، اقوام و مرکز نشین ها و ساکنین خارج از ساوه قرار می گرفت که همین فعل توسط فاعل های بی اطلاع با ترهات خویش باعث زدن ضربه ای مهلک به پیکر  فرهنگ کهن این شهر گردید
امروز خدای خرد را شاکرم که بارقه ای از این زبان نشات گرفته، و نسل جوان و فهیم کهن شهرم درک مطلب فرموده که آن نه باعث تحقیر  بلکه گوهر فخامتی است در نشان دادن آداب غنی این شهر. . و این فرهنگ ها آیت مرجح  قدمت هر مکان و بالنده گی اش از بُن باستان آن دیار بوده .و مستحیل و مستبدع نیست و به تصریح پی ابدال و متمکن نمودن ان هستند که بسیار مُستحسن و نیکو است ولی نیاز مبرم به گذر زمان  و همّت افزونتر دبیران گرانسنگ و بزرگ مردانی چون حضرت عالی در عرصه فرهنگ و ادب این کهن شهر دارد
دلنوشته ام را عاری از لون رعونت پذیرا باش که از سویدای دل بوده .
 مناعت فرموده
تاج منت بر سر بنده حقیر و دیگر ساوجیان محترم فرهنگ دوست نهاده و در زمان مقدس تدریس خویش، فرزندان این کهن  شهر را با آداب و رسوم، و زبان، و...خودشان آشنا فرمائید تا به بوته نسیان و فراموشی سپرده نشود و در مسلخ زمان چون مرغ نیم بسمل رها نگردد ،و نامدگان ما از آن استفاضه ای ببرند .و ما را متهم به وهن کاری نفرمایند .حتّی در جلسات اهم اداری فرهنگی، ابرام و اصرار پیشه فرموده و با جزالتی بیشتر ساعاتی را ملزم به تدریس  این زبان به طور منطقه ای اختصاص فرمایند، مساحمه کاری نیاکان پاک سرشت این شهر که جنات بر آنان رایگان و ارزانی باد کار را به این وخامت و رتبه کشانید. جوانان بدانند و اگاه تر شوند هر منطقه و قومی که دارای زبانی از خویش است حجت و آیتی دال بر کهن بودن و داشتن ریشه و اصالت و ترفع فرهنگ آن مکان دارد
شاد زی و دیر زی در صحت
با فروتنی و مهر
کمترین شاگرد شما،بابا کمال ساوجی