مقدمه ای درشناخت سلمان ساوجی { وفات : 778 ق}
ج -ادبی
مقدمه ای درشناخت سلمان ساوجی { وفات : 778 ق}
باد پایان سخن راتو سواری سلمان
آفرین بر سخنت باد که خوش میرانی
(( دیوان 1 ص 312 ))
ملک الشعرا خواجه جمال الدین سلمان فرزند خواجه علاء الدین محمد معروف به سلمان ساوجی
از بزرگتری شعرای قرن هشتم هجری است که به اقرب احتمالات در سال 709 هجری در ساوه زاده
شده است .2 وی در ردیف قصیده سرایان طراز اول ادب پارسی وآخرین قصیده سرای بزرگ قبل از
دوره بازگشت به شمار می آید 4
بشتر عمر او در خدمت امیران وبزرگانی چون خواجه غیاث الدین محمد وزیر پسر خواجه
رشید الدین فضل الله همدانی ( م . 726 ه ) سلطان ابوسعید بهادرخان ( 716-784ق) از ایلخانیان
وامیر شیخ حسین بزرگ جلایری (م 736- 757 ه ق)وهمسر او دلشاد خاتون وفرزندانشان سلطان
اویس ( 757 - 776 ه ق ) وسلطان حسین پسر سلطان اویس ( 776- غ84 ه ق ) ازجلایریان بغداد
سپری شده ودر مدح هرکدام از آن ها قصایدی نیز سروده 4 بر اساس قصیده ای که به مناسبت
فتح آذربایجان بدست شاه شجاع مظفری (759د- 786 ه ق ) در سال 777 هجری با این مطلع
سروده :
سخن به وصف رخش چون ز خاطرم سرزد
ز مطلع سخنم آفتاب سر بر زد
ونیز بر اساس قصیده ای که چند ماه پس از آن در تهنیت ورود سلطان حسین به مناسبت فتح دوباره
آذربایجان سروده 5
----------------------------------
--
نامه ساوه: مجموعه مقاله های ساوه پژوهی
دکتر مرتضی ذکایی ساوجی
صفحه - از صفحه- 343 تا 347
---------------------------------
تهیه کننده /محمد شرافت ساوه یکشنبه اول تیر ماه سال 1399
