میرزا علیرضا ساوجی متخلص به حکیم شاعر دانشمند وطبیب

حکیم ساوجی (م .1322 ق)

الف - احوال

میرزا علیرضا ساوجی متخلص به حکیم شاعر دانشمند وطبیب فاضلی است که حوالی سال 1250 قمری در ساوه زاده شد تحصیلات مقدماتی وصرف ونحو را در نوباوگی گذرانده آنگاه برای تکمیل اموخته های خویش به طهران مهاجرت کرد. ودر آنجا ضمن پرداخت به ادبیات فارسی وعربی به فراگیری طب قدیم پرداخت ومنحصر اساتید بزرگ این قرن رادریافت .

پس از تکمیل معلومات طبی به سائقه حب وطن علاقه موفور به زادگاه خویش به ساوه مراجعت کرده وبه مداوای بیماران پرداخت از این پس اکثر اوقات اوبه مداوای افراد بی بضاعت ومستمند می گذشت .

میرزا علیر ضا از آنجا ک درادبیات پایه ای تمام داشت به سرایش اشعاری بیشتر در مدایح ومرائی اهل بیت (ع) می پرداخت مرحوم عبرت نایینی در سال 1320 ق به ساوه وباوی دیدار کرده اشعار وی را شنیده وبرخی از آن ها را درمدیته الادب آورده است

سر انجام میرزا حکیم ساوجی در شب دوشنبه دوم محرم الحرام سال 1322 هجری در سن 72 سالگی وفات یافت مدفون وی در قبرستان شیخان بلده طیبه قم واقع است

ب- آثار

میرزا علیرضا نظر به قریحه وذوق سرشار خویش اشعار بسیاری سروده که چون به نگارش وجمع آوری آن ها نمی پرداخته اکثرا در دست نیست .

سروده های وی اکثرا مورد استقاده خطبا و مداحان اهل بیت در مجالس مذهبی بوده است .

نسحه ای ناقض از دیوان وی نزد فرزند برومندش مرحوم مشکوه االحکماء ساوجی محفوظ بوده که پس از ایشان فرزند وی لقمان حکیم قدسی وونیز میرزا غلامحسین حکیمی فرزند مرحوم انتظام الحکما به جمع آوری اشعار پراکنده دیگر پرداخته است.یکبار نیز در تهران توسط انتشارات کتابفروشی حافظ ( بدون تاریخ به چاپ رسیده است )

نمونه از اشعار حکیم ساوجی این هاست :